بررسی جامع مشخصات فنی رنو پریمیوم 460: قدرت و دوام در خدمت حمل و نقل

مقدمه

کشنده رنو پریمیوم 460 (Renault Premium 460) یکی از مدل‌های برجسته و تأثیرگذار در تاریخ رنو تراکس است که پیش از ظهور سری T (با طراحی مدرن‌تر و کابین‌های بزرگتر)، سهم قابل توجهی از بازار حمل و نقل سنگین را به خود اختصاص داده بود. این کشنده، که عمدتاً در اوایل قرن بیست و یکم (اواخر دهه 2000 تا اوایل 2010) تولید می‌شد، به دلیل ترکیبی هوشمندانه از قدرت مناسب، بهره‌وری سوخت مطلوب، و طراحی کاربردی کابین، به سرعت به یکی از انتخاب‌های اصلی رانندگان و شرکت‌های لجستیک در سراسر جهان، از جمله ایران، تبدیل شد.

رنو پریمیوم 460 نمادی از مهندسی فرانسوی در زمینه کامیون‌سازی بود که بر دوام، سادگی در نگهداری و قابلیت اطمینان تمرکز داشت. این ویژگی‌ها باعث شد که Premium 460 حتی پس از سال‌ها توقف تولید، همچنان به عنوان یک اسب بارکش قابل اعتماد و اقتصادی در جاده‌های ایران و سایر کشورها به فعالیت خود ادامه دهد و ارزش بازفروش مناسبی را حفظ کند. در این مقاله جامع، به بررسی دقیق و تخصصی تمامی ابعاد فنی و ویژگی‌های این کشنده محبوب می‌پردازیم.

قلب تپنده: موتور DXi 11 با 460 اسب بخار

موتور به کار رفته در رنو پریمیوم 460، مدل Renault DXi 11 است که یک شاهکار مهندسی حاصل همکاری رنو تراکس با گروه ولوو (شرکت مادر رنو تراکس) به شمار می‌رود. این موتور قدرتمند، ترکیبی از تکنولوژی روز و قابلیت اطمیان اثبات‌شده را ارائه می‌دهد.

• معرفی موتور DXi 11:
  • آرایش و تعداد سیلندرها: DXi 11 یک موتور 6 سیلندر خطی (Inline 6) است. آرایش خطی سیلندرها به تعادل بهتر موتور، لرزش کمتر و در نهایت، دوام بیشتر کمک می‌کند.
  • حجم موتور: این موتور دارای حجم 10.8 لیتر (10837 سی‌سی) است. این حجم موتور، تعادلی بین قدرت کافی برای حمل بارهای سنگین و مصرف سوخت بهینه را فراهم می‌آورد.
  • سیستم تنفس: موتور DXi 11 به توربوشارژر و اینترکولر مجهز است. توربوشارژر با فشرده‌سازی هوای ورودی به سیلندرها، احتراق کامل‌تر و در نتیجه، افزایش قدرت و گشتاور را ممکن می‌سازد. اینترکولر نیز با خنک کردن هوای فشرده، چگالی آن را افزایش داده و بازده موتور را بهبود می‌بخشد.
• سیستم تزریق سوخت:
  • بسته به سال ساخت و نسخه موتور، رنو پریمیوم 460 از سیستم‌های مختلف تزریق سوخت بهره می‌برد. در نسخه‌های اولیه، ممکن است از سیستم انژکتور پمپ واحد (Unit Injector) استفاده شده باشد که در آن هر انژکتور، پمپ سوخت مخصوص به خود را دارد. اما در مدل‌های جدیدتر و بهینه‌تر، از سیستم ریل مشترک (Common Rail) استفاده شده است. سیستم ریل مشترک با حفظ فشار ثابت سوخت در یک ریل مشترک و تزریق دقیق و زمان‌بندی شده آن توسط انژکتورهای الکترونیکی، به احتراق کامل‌تر، کاهش مصرف سوخت و کاهش آلایندگی کمک شایانی می‌کند.
• عملکرد و توان خروجی:
  • حداکثر قدرت: موتور DXi 11 در رنو پریمیوم 460 قادر به تولید 460 اسب بخار (338 کیلووات) قدرت است. این قدرت در حدود 1800 دور در دقیقه به دست می‌آید که برای حمل بارهای استاندارد (تا 44 تن) و حتی بارهای کمی سنگین‌تر در مسیرهای کوهستانی و جاده‌های بین‌شهری، کاملاً کافی و رضایت‌بخش است.
  • حداکثر گشتاور: گشتاور یکی از مهم‌ترین فاکتورها در کشنده‌هاست، زیرا نشان‌دهنده توانایی کشنده در جابجایی بار سنگین در دورهای پایین موتور است. رنو پریمیوم 460 با موتور DXi 11، 2200 نیوتن متر گشتاور را در محدوده دور موتور 950 تا 1400 دور در دقیقه تولید می‌کند. این گشتاور بالا در دورهای پایین، به کشنده این امکان را می‌دهد که با سهولت از سربالایی‌ها بالا رفته و در شروع حرکت با بار کامل، عملکردی نرم و قوی داشته باشد.
• استاندارد آلایندگی:
  • رنو پریمیوم 460 بسته به سال تولید، از استانداردهای آلایندگی مختلفی پیروی می‌کرد. در نسخه‌های جدیدتر، معمولاً با استاندارد یورو 5 (Euro 5) همراه با EEV (Enhanced Environmentally friendly Vehicle) عرضه می‌شد. این استانداردها با استفاده از فناوری SCR (Selective Catalytic Reduction) و تزریق مایع AdBlue (اوره رقیق شده) به گازهای خروجی اگزوز، اکسیدهای نیتروژن (NOx) را به نیتروژن و بخار آب بی‌ضرر تبدیل می‌کنند. در برخی مدل‌های قدیمی‌تر، ممکن است استاندارد یورو 3 یا یورو 4 نیز مشاهده شود.
  • سیستم مدیریت موتور (EMS): تمامی این فرایندها توسط یک سیستم مدیریت الکترونیکی پیشرفته (EMS) کنترل و بهینه‌سازی می‌شوند که به طور مداوم پارامترهای موتور را پایش کرده و عملکرد آن را برای دستیابی به حداکثر راندمان سوخت و حداقل آلایندگی تنظیم می‌کند.

راندمان بی‌دردسر: سیستم انتقال قدرت

سیستم انتقال قدرت در رنو پریمیوم 460، به گونه‌ای طراحی شده بود که نیروی عظیم موتور را به شکلی کارآمد و روان به چرخ‌ها منتقل کند. این کشنده با هر دو نوع گیربکس دستی و اتوماتیک در دسترس بود که هر یک مزایای خاص خود را داشتند.

• گیربکس‌های موجود:
  • گیربکس دستی: در برخی از نسخه‌های رنو پریمیوم 460، گیربکس‌های دستی سنگین‌کار از شرکت ZF (مانند ZF 16S221 یا مدل‌های مشابه) مورد استفاده قرار می‌گرفت. این گیربکس‌ها معمولاً 16 سرعته سنکرونیزه بودند و برای رانندگانی که کنترل کامل بر تعویض دنده را ترجیح می‌دادند، مناسب بودند.
  • گیربکس اتوماتیک (AMT) Optidriver: محبوب‌ترین و کارآمدترین گزینه، گیربکس اتوماتیک Renault Optidriver بود. این گیربکس، که در واقع بر پایه تکنولوژی I-Shift شرکت ولوو (یکی از بهترین گیربکس‌های اتوماتیک در صنعت کامیون‌سازی) توسعه یافته، 12 دنده جلو و 3 دنده عقب داشت.
    • تعویض دنده هوشمند: Optidriver با استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته، شرایط رانندگی (مانند شیب جاده، وزن بار، سرعت و وضعیت پدال گاز) را تحلیل کرده و به صورت خودکار و با دقت بالا، دنده بهینه را انتخاب می‌کند. این فرآیند تعویض دنده، بسیار نرم و سریع است و به کاهش خستگی راننده، بهینه‌سازی مصرف سوخت و افزایش طول عمر اجزای سیستم انتقال قدرت کمک می‌کند.
    • Optiroll: این قابلیت هوشمند، که مشابه “EfficientRoll” در کامیون‌های مان است، در سرازیری‌های ملایم که کشنده نیازی به نیروی موتور ندارد، به طور خودکار گیربکس را در حالت خلاص قرار می‌دهد. این کار باعث می‌شود کشنده با استفاده از اینرسی خود حرکت کند و مصرف سوخت به حداقل برسد.
    • Optivision (کروز کنترل پیش‌بینانه): در برخی از مدل‌های مجهز به Optidriver، سیستم Optivision نیز وجود داشت. این سیستم با استفاده از داده‌های GPS و نقشه‌های توپوگرافی مسیر پیش رو، شیب‌ها و سربالایی‌ها را شناسایی کرده و سرعت و تعویض دنده را به صورت هوشمند برای حداکثر صرفه‌جویی در سوخت تنظیم می‌کند.
• سیستم‌های ترمز کمکی (ریتاردر):
  • برای افزایش ایمنی و کاهش سایش ترمزهای اصلی، رنو پریمیوم 460 به سیستم‌های ترمز کمکی قدرتمندی مجهز بود.
  • اینتاردر (Intarder): اینتاردر یک ریتاردر هیدرولیکی است که در گیربکس ادغام شده و نیروی ترمزگیری قابل توجهی را بدون استهلاک لنت ترمزها فراهم می‌کند. این سیستم در سرازیری‌های طولانی و با بارهای سنگین، نقش حیاتی در حفظ سرعت و ایمنی دارد.
  • ترمز موتور (Optibrake): ترمز موتور Optibrake (یا Optibrake+) نیز نیروی ترمزگیری اضافی را از طریق موتور فراهم می‌آورد. این سیستم با بستن سوپاپ‌های اگزوز و افزایش فشار در سیلندرها، نیروی ترمزی قدرتمند (حدود 300 کیلووات یا 408 اسب بخار در 2300 دور در دقیقه) تولید می‌کند که به کاهش سرعت خودرو و کنترل آن در شیب‌ها کمک می‌کند.

ابعاد و وزن‌ها: مهندسی برای تعادل و کارایی

ابعاد و وزن‌های رنو پریمیوم 460 به گونه‌ای طراحی شده بود که هم قابلیت حمل بارهای متنوع را داشته باشد و هم در مانورهای جاده‌ای و شهری، عملکرد قابل قبولی ارائه دهد.

• آرایش محور: رایج‌ترین پیکربندی برای کشنده رنو پریمیوم 460، 4×2 (دو محور، یک محور محرک) بود که برای اکثر کاربردهای حمل و نقل جاده‌ای عمومی مناسب است. برای کاربردهای خاص، آرایش‌های 6×2 (با محور بالابر یا فرمان‌پذیر) نیز در دسترس بودند.
• ابعاد تقریبی (برای کشنده 4×2):
  • طول کلی: حدود 5900 تا 6100 میلی‌متر. این طول مناسب، مانورپذیری کشنده را در فضاهای محدود تسهیل می‌کرد.
  • عرض کلی: حدود 2550 میلی‌متر (استاندارد کامیون‌های سنگین).
  • ارتفاع سقف تا زمین: بسته به نوع کابین (Sleeper Cab یا High Sleeper Cab)، این ارتفاع متغیر بود. کابین‌های سقف بلند فضای داخلی بیشتری را برای راننده فراهم می‌کردند.
• وزن‌ها:
  • وزن خالص شاسی (Curb Weight / Empty Weight): حدود 7200 تا 7600 کیلوگرم. این وزن بسته به آپشن‌ها و تجهیزات اضافه (مانند نوع ریتاردر، نوع باک سوخت، و تجهیزات کابین) متفاوت بود.
  • حداکثر وزن مجاز ناخالص (GVW – Gross Vehicle Weight): معمولاً 18000 تا 19000 کیلوگرم برای کشنده 4×2.
  • حداکثر وزن مجاز ترکیبی (GCW – Gross Combination Weight): معمولاً 40000 تا 44000 کیلوگرم (40 تا 44 تن) که استاندارد حمل و نقل جاده‌ای در بسیاری از کشورها است.
• ظرفیت باک سوخت: رنو پریمیوم 460 معمولاً با دو باک سوخت آلومینیومی عرضه می‌شد که ظرفیت مجموع آن‌ها می‌توانست به حدود 600 تا 1000 لیتر یا بیشتر برسد. این ظرفیت برای سفرهای طولانی و کاهش نیاز به سوخت‌گیری مکرر بسیار مفید بود.
• ظرفیت مخزن AdBlue: برای مدل‌های یورو 5/6، یک مخزن جداگانه برای مایع AdBlue با ظرفیت حدود 60 تا 80 لیتر وجود داشت.

شاسی، تعلیق و محورها: پایداری و دوام در جاده

ساختار شاسی و سیستم تعلیق رنو پریمیوم 460 برای تحمل فشارهای سنگین و ارائه سواری پایدار و ایمن در شرایط مختلف جاده‌ای طراحی شده بود.

• شاسی: از فولاد با مقاومت بالا (High-Strength Steel) ساخته شده بود که استحکام و دوام بی‌نظیری را فراهم می‌کرد. طراحی شاسی به گونه‌ای بود که امکان نصب انواع کاربری‌ها و تجهیزات اضافی را به راحتی فراهم آورد.
• سیستم تعلیق:
  • تعلیق جلو: معمولاً از فنر پارابولیک (Parabolic Leaf Spring) به همراه کمک فنر و میل موجگیر استفاده می‌شد. این سیستم، تعادلی بین ظرفیت تحمل بار و راحتی اولیه را فراهم می‌کرد. در برخی مدل‌های خاص و برای کاربردهای حساس‌تر، تعلیق بادی نیز برای محور جلو به صورت آپشنال قابل سفارش بود.
  • تعلیق عقب: در اکثر کشنده‌ها، از سیستم تعلیق بادی (Air Suspension) استفاده می‌شد. این سیستم با استفاده از دو یا چهار بالن هوا (بسته به پیکربندی) و کمک فنر، راحتی راننده را به شدت بهبود می‌بخشید و همچنین امکان تنظیم ارتفاع شاسی را فراهم می‌کرد که برای عملیات بارگیری و تخلیه (مثلاً هم‌سطح کردن با رمپ) بسیار مفید بود.
• قفل دیفرانسیل: تمامی مدل‌های رنو پریمیوم 460 دارای قفل دیفرانسیل (Differential Lock) در محورهای محرک بودند. این قابلیت به راننده کمک می‌کند تا در شرایط لغزنده (مانند جاده‌های گل‌آلود، یخی یا سطوح ناهموار)، با قفل کردن دیفرانسیل، نیروی موتور را به هر دو چرخ محرک به صورت مساوی منتقل کرده و از هرزگردی یک چرخ جلوگیری کند و کشش خودرو را بهبود بخشد.
• چرخ‌ها و تایرها: معمولاً از رینگ‌های 22.5 اینچی (آلومینیومی یا فولادی) با تایرهایی در سایزهای 315/80 R 22.5 یا 315/70 R 22.5 استفاده می‌شد که برای حمل و نقل سنگین بهینه بودند.

ایمنی در اولویت: سیستم ترمز و فناوری‌های کمک راننده

رنو پریمیوم 460 به مجموعه‌ای از سیستم‌های ترمز و ایمنی مجهز بود که در زمان خود، سطح بالایی از حفاظت را برای راننده، بار و سایر کاربران جاده فراهم می‌کرد.

• ترمزهای اصلی: این کشنده به ترمزهای دیسکی (Disc Brakes) در تمام چرخ‌ها مجهز بود. ترمزهای دیسکی به دلیل قدرت ترمزگیری بالا، پایداری حرارتی بهتر و واکنش سریع‌تر نسبت به ترمزهای کاسه‌ای، عملکرد ایمنی خودرو را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهند.
• سیستم ترمز الکترونیکی (EBS): سیستم EBS با کنترل الکترونیکی نیروی ترمز هر چرخ، توزیع بهینه نیروی ترمز را تضمین می‌کند و در نتیجه، مسافت توقف را کاهش داده و پایداری خودرو را در هنگام ترمزگیری حفظ می‌کند.
• سیستم ضد قفل ترمز (ABS): ABS از قفل شدن چرخ‌ها در هنگام ترمزگیری شدید جلوگیری می‌کند. این قابلیت به راننده اجازه می‌دهد تا در حین ترمزگیری اضطراری، کنترل فرمان را حفظ کرده و از انحراف خودرو جلوگیری کند.
• برنامه پایداری الکترونیکی (ESC / ESP): در نسخه‌های جدیدتر رنو پریمیوم 460 (یا به عنوان آپشن)، سیستم ESC (Electronic Stability Control) یا ESP (Electronic Stability Program) وجود داشت. این سیستم با استفاده از سنسورهای مختلف، وضعیت پایداری خودرو را پایش کرده و در صورت تشخیص خطر انحراف یا واژگونی، با اعمال ترمز انتخابی به چرخ‌ها و کاهش قدرت موتور، پایداری خودرو را بازمی‌گرداند.
• سیستم کنترل کشش (ASR): ASR از هرزگردی چرخ‌های محرک در هنگام شتاب‌گیری (به خصوص در سطوح لغزنده) جلوگیری می‌کند و کشش خودرو را بهبود می‌بخشد.
• سیستم کمکی حرکت در سربالایی (HAS – Hill Start Aid System): این سیستم به راننده کمک می‌کند تا در سربالایی‌ها، بدون اینکه کامیون به عقب برگردد، به راحتی حرکت را آغاز کند.
• ترمز اضطراری پیشرفته (AEBS): در برخی از آخرین مدل‌های تولید شده از پریمیوم 460 (که به سمت استاندارد یورو 6 می‌رفتند) و به صورت آپشن، سیستم ترمز اضطراری پیشرفته (AEBS) نیز قابل سفارش بود. این سیستم با استفاده از رادار یا دوربین، خطر برخورد با موانع ثابت یا متحرک را تشخیص داده و در صورت عدم واکنش راننده، به طور خودکار ترمز اضطراری را فعال می‌کند.
• ساختار کابین: کابین‌های رنو پریمیوم با استفاده از فولاد با مقاومت بالا و طراحی جذب انرژی در تصادفات، برای حفظ جان راننده و کمک راننده در برابر ضربات طراحی شده بودند.

راحتی در جاده: کابین و امکانات رفاهی

کابین‌های سری پریمیوم رنو، با تمرکز بر راحتی و کاربردی بودن، فضایی مناسب برای رانندگان در سفرهای طولانی فراهم می‌کردند. اگرچه این کابین‌ها به اندازه کابین‌های سری T مدرن و جادار نبودند، اما در زمان خود، استانداردهای بالایی از ارگونومی و امکانات رفاهی را ارائه می‌دادند.

• انواع کابین:
  • Day Cab: کابین کوتاه، مناسب برای کاربردهای روزانه و منطقه‌ای که راننده نیازی به استراحت شبانه در کامیون ندارد.
  • Sleeper Cab: کابین با فضای استراحت و یک تخت خواب، مناسب برای سفرهای متوسط.
  • High Sleeper Cab / Privilege Cab: کابین سقف بلند با فضای داخلی بیشتر، امکان ایستادن راننده و معمولاً دو تخت خواب راحت‌تر، که برای سفرهای طولانی و بین‌المللی ایده‌آل بود.
• فضای داخلی و ارگونومی:
  • صندلی راننده و شاگرد: صندلی‌ها از نوع پنوماتیک (بادی) بودند و قابلیت تنظیمات متعددی از جمله ارتفاع، طول، زاویه پشتی و گودی کمر را داشتند. این صندلی‌ها به کاهش خستگی راننده در مسافت‌های طولانی کمک شایانی می‌کردند.
  • داشبورد: داشبورد با طراحی کاربردی و کنترل‌های دسترسی آسان، ارگونومی خوبی را برای راننده فراهم می‌کرد. نمایشگرهای آنالوگ و دیجیتال، اطلاعات مهم را به وضوح نمایش می‌دادند.
  • فرمان: غربیلک فرمان با قابلیت تنظیم در دو جهت (عمودی و شیب) و در برخی مدل‌ها مجهز به دکمه‌های کنترلی سیستم صوتی و کروز کنترل بود.
• سیستم تهویه مطبوع:
  • معمولاً سیستم تهویه مطبوع دستی وجود داشت، اما در بسیاری از مدل‌های پریمیوم 460، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک (Climate Control) نیز به صورت استاندارد یا آپشنال موجود بود.
  • کولر درجا (Parking Cooler): در مدل‌های فول‌آپشن و برای راحتی بیشتر راننده در زمان توقف و خاموش بودن موتور، کولر درجا (که با برق باتری کار می‌کند) تعبیه شده بود.
  • بخاری درجا (Parking Heater): برای گرم کردن کابین در فصول سرد و در زمان توقف، بخاری درجا نیز یک آپشن مهم بود.
• امکانات رفاهی دیگر:
  • یخچال: در مدل‌های فول‌آپشن و کابین‌های بزرگتر، یک کشوی یخچال برای نگهداری مواد غذایی و نوشیدنی‌ها وجود داشت.
  • فضاهای ذخیره‌سازی: کمدها، قفسه‌ها و محفظه‌های متعدد در داخل و خارج کابین (مانند زیر تخت) برای نگهداری لباس، اسناد و لوازم شخصی فراهم شده بود.
  • سیستم صوتی: رادیو، CD پلیر، و در مدل‌های جدیدتر امکان اتصال USB یا AUX برای پخش موسیقی وجود داشت.
  • آینه‌ها و شیشه‌ها: آینه‌های جانبی برقی و گرمکن‌دار برای دید بهتر در شرایط جوی نامساعد، و شیشه‌های برقی برای راحتی راننده.
  • سانروف برقی: (در برخی مدل‌ها) دریچه سقف برقی برای تهویه طبیعی و ورود نور.

جنبه‌های اقتصادی: بهره‌وری و دوام در طول عمر

رنو پریمیوم 460 به دلیل تمرکز بر بهره‌وری سوخت و دوام، از نظر اقتصادی یک انتخاب هوشمندانه برای ناوگان‌های حمل و نقل به شمار می‌رفت و هنوز هم در بازار دست دوم محبوب است.

• مصرف سوخت تقریبی: با توجه به قدرت موتور DXi 11 و بهینه‌سازی‌های انجام شده، مصرف سوخت رنو پریمیوم 460 در زمان خود بسیار رقابتی بود. بسته به عواملی مانند نوع بار، شرایط جاده، سبک رانندگی، سال تولید و استاندارد آلایندگی، مصرف سوخت ترکیبی آن معمولاً در حدود 30 تا 40 لیتر در هر 100 کیلومتر گزارش می‌شد. این میزان مصرف، آن را در رده کامیون‌های اقتصادی قرار می‌داد.
• فواصل سرویس و نگهداری: رنو تراکس برای کاهش زمان توقف خودرو و هزینه‌های عملیاتی، فواصل سرویس و نگهداری نسبتاً طولانی را برای پریمیوم 460 توصیه می‌کرد. این امر به معنای کاهش دفعات مراجعه به تعمیرگاه و صرفه‌جویی در زمان و هزینه بود.
• هزینه‌های نگهداری و تعمیرات: به دلیل سادگی نسبی در طراحی مکانیکی (در مقایسه با کامیون‌های فوق پیشرفته امروزی) و همچنین اشتراک قطعات با برخی مدل‌های ولوو، دسترسی به قطعات یدکی و هزینه‌های تعمیر و نگهداری رنو پریمیوم 460 معمولاً منطقی و مقرون به صرفه بود.
• ارزش بازفروش: به دلیل کیفیت ساخت بالا، دوام اثبات‌شده در طول سال‌ها، و قابلیت اطمینان، رنو پریمیوم 460 همچنان از ارزش بازفروش خوبی در بازار کامیون‌های دست دوم ایران و منطقه برخوردار است. این ویژگی آن را به سرمایه‌گذاری مناسبی برای رانندگان و شرکت‌های حمل و نقل کوچک‌تر تبدیل می‌کند.

نتیجه‌گیری:

کشنده رنو پریمیوم 460 بیش از یک کامیون، یک نماد از قابلیت اطمینان و کارایی اقتصادی در صنعت حمل و نقل سنگین بود. این مدل با موتور قدرتمند DXi 11، گیربکس هوشمند Optidriver، سیستم‌های ایمنی استاندارد و کابین کاربردی، توانست جایگاه خود را به عنوان یک اسب بارکش وفادار و مقرون به صرفه تثبیت کند. حتی با گذشت سال‌ها از توقف تولید و ورود نسل‌های جدیدتر، رنو پریمیوم 460 همچنان در جاده‌ها حضوری پررنگ دارد و به عنوان گزینه‌ای ارزشمند برای رانندگان و شرکت‌هایی که به دنبال تعادل بین قدرت، بهره‌وری و هزینه‌های عملیاتی هستند، شناخته می‌شود. این کشنده میراثی از مهندسی فرانسوی در زمینه وسایل نقلیه سنگین است که کارایی و دوام را در اولویت قرار می‌دهد.     برای کسب اطلاعات بیشتر و مشاوره با شماره ی ۰۹۱۴۹۶۱۶۷۶۳ تماس بگیرید. ما در خدمت شما هستیم تا بهترین انتخاب را داشته باشید

جهت مشاهده انواع مدل های رنو پریمیوم 460 موجود کلیک کنید